شعربه گویش وزوان
ازنظرات و پیشنهادات شما در مورد گویش زیبای محلی خودتان استقبال می کنیم .
نظرات جالب و شنیدنی خودتان را در باره این گویش وگویشهای مرتبط در قسمت نظرات وبلاگ همین سایت بگنجانید و یا به آدرس vazvangooyesh@yahoo.com ارسال نمایید تا بنام خودتان درج نماییم . با این کار به معرفی گویش و فرهنگ خود وشناساندن آن به دیگران کمک کرده اید . و به غنای گویش محلی خود افزوده اید . با تشکر
همچنین برای ارسال نظرات خود در این سایت لطفا اینجا را کلیک کنید .
===================================================
دوستان و همشهریانی که شعر به گویش زیبای وزوان دارند برای درج در این صفحه بنام خودشان ارسال فرمایند .
شعر به گویش وزوانی
غم نخوا ( الهام از غزل حافظ )
دلبر دور از وطن واگرده وژگون غم نخوا کیه و کارت اگرده چون گلستون غم نخوا
روجگار اینه،نگرده سخت بیگیری به خود اودره بند و غم و زنجیر و زندون غم نخوا
ها نی چین زانوی غم د رو بقل گی شو و رو گردنت هی کج نکه ور این و ور اون غم نخوا
حسرت روهای پیش ، هیچ اوی سفت وانکره همیشه گیرت نکم مه مرغ بریون غم نخوا
ادگی بیوینی روی خوش ، ها نی چین غصه بخوا غصه کاری راست نکره ای عزیزجون غم نخوا
وعض خب داربی ، زیاد از حد کنسی بر نتا ویدره خو بخری مرغ و فسنجون غم نخوا
تا دلت شاده همیشه شاد به با آدما خدا کمکت اکره ، نگردی ویلون غم نخوا
صبر داربه موقعی خو مشکلاتت خیلی یه دست و پا نیخوس رو غم د ، نبه حیرون غم نخوا
آدم جنده(زنده) ، ها نچینه و غوره بماجه رو ناراحتی د ، نبه سردرگریبون غم نخوا
اون خو دائم دلش اسوت بید را و حسرت دش اخوا یک زمانی امونه انگشت به دندون غم نخوا
مرگ هیچکی اش وا نهشته ، برکیه همه د آیه مثل گرگ بید اخوسه یک شو شبیخون غم نخوا
پابرینه ، رو بیابون د اگر پادش بگشت تی اشک و سوره و خور مغیلون غم نخوا
عمر عزیز خود ازنی وی هدف تلف نکه این دو رویی خو رو دنیاد هادی جیلون غم نخوا
ای عزیز ، افتو عمرد گر بیوینی لو بوم اشک ، نی ریزنه مثل اور بهارون ، غم نخوا
=====================
کم بوز ( کم بدو )
روی این دنیاد تا جون داری آمو جون کم بوز
بالاخره یه رو اگردی پشیمون کم بوز
محض رضای خدا هاچین و اجی فکر بکه
اندقر صاحب نبه مال این و اون کم بوز
مگه ویش از یه لقمه نوند
اگی رو دنیا د
جن و وچه د چر اسیر کرده باباجون کم بوز
رو به رو کاسه
گدایید ور همه د درازه
شو خودت کرده مثل شوم غریبون کم بوز
نما سر وقت ها کری و مال مردم اخری
تا نیبی رو قیومت د هاج و ویلون کم بوز
هی بخوا مال این و اون ، بعد بوا توبه کرن
تا یه گرهی د وا نکرده با دندون کم بوز
چند نفر دورت د بنده ، دوست و دشمن نشنسی
با همه رفتار نکه مثل اسیرون کم بوز
همسیه ات وشه و تو
با اشگم سر اووسی
اسم خودت جی بهشته یه مسلمون کم بوز
هی بید آرخونن و حرفام رو گوشت د درنشه
رو قیومت د اگردی مثل میمون کم بوز
با هزار دوز و کلک مال این و اون کم بخوا
اندقر نکه رو این دنیا د دلی خون کم بوز
مال مردم بخری ، نفرین مردم اشنوی
خدا نصیبت کره خاک قبرستون کم بوز
وقتی رو قبرد اننده ، هیچکی دادد نرسه
همه قبرد اکونده مثل سندون کم بوز
این نصیحت من د بشنو ، مردم اذیت نکه
همیشه یه جور نکم بو دور گردون کم بوز
حرف آخر مد بی بوجن ، مال مردم کم بخوا
تا یه رو نوجی کوادهی ای ننه جون کم بوز
محمد خداپناه
3/3/ 1391
================================================
شعردیگری با گویش وزوان
اون چمای سیاهی خومون اسیرش ببوین
دل ودینمش ببه با خوش و پیرش ببوین
مست اون چماش بوین ای خدا جون آخه چرا
من جاهل وجوون این جوری گیرش ببوین
نیزونن این که بو خو فکرمنش تا ته بخوند
مون بدبخت فلک زاده اسیرش ببوین
یه رو عاشقم ببو اما وقتی سرم (سیرم) ببو
اشوا ب شه پی کارت غافلگیرش ببوین
هی سراغش این واون دهااگیرن ولی اون
نیزونه خو مون چطوردست دومن گیرش ببوین
آیا خوش زونه خوشو خوو د چمای مون نیه ؟
یا نیزونه خو چطوری مون پاگیرش ببوین
یه رویی د مونش اوا خو تو عزیز دلمی
نمکش هی برت و مون نمک گیرش ببوین
دیوونش بکردین با همه ناز وغمزه هاش
مون خوش خیال بوا هورد وهیمیرش ببوین
یه رو اشوا ای" خدا" مون ابی باد کار ندرون
حرفشش د مون بوا ، خیلی دلگیرش ببوین
محمد خداپناه===========================================
خوشا اوروا خُــو بُــونا سَـر هُلِش دا جُوون عاشق بُو و خیلی دِلِش دا
کِلاش از ســـــر هوله با نخ درآویت چرا؟رو این کیَه دَ مُشــــکلش دا
زمـســتـون بـــو وُ کرسی بو وُ منقـل چِرا موشی اَسوجا مثل مـــشـعَـل
وُ دور کـــــرســـی یــــایِ دَسـیـاقا بُو خُو لَـــم هادِنـــدَه آدمــــای تــنبل
رو کرسی مَجمَعه پر سور و سات بُو تُـــمِ هـــــربیزه وُ نقل و نُبات بوُ
بابا گُردِه میونِ وَچَه هاش دَ عزیز بُو مـــحــتـرم بُـو بــا ثـُبـــات بُــــو
ولــی آرو نَــــهَه آن شـــور و احوال نَهَه آن خنده ها و قیل و هم قال
اَبــــی حـــرف بـابـا هــیشـکی نَخونه جــوونــا هِــی اَگــیــرِندَه بهونه
نـنـه پـیـر و بـابـا پـیـر و زیـمیـن گیر عــوض گِردیِه اوضاع زومونَه
خوش آن رویی خووجگون روستا بُو میــون مردمش لطف و صفا بُو
زُبونَــش وجــگونـی بُو لــهجه اش دا بیزون اون لهجه اش راز بقا بُو
ولــی آرو همَـــه فـارســی زُبــونَـــن و در گـــفتار چــون مُلّا جُوونَن
نـنـه مـامـانـه و بـا وچــش اوجـــــــه مـامـان بـیـا جـلـو چُلمـت بگیرم
محمدمیرکی
============================================
ای محبان ای عزیزان شهر وزوانست اینجا
شهر ایمان و صفا و شهر احسانست اینجا
شهر پاکی و محبت جلوه گاه نور ایزد
شهر پیمان و وفا کوی دلیران است اینجا
شهر رأفت شهر رحمت شهر احسان و مودت
زادگاه و مدفن پاک شهیدانست اینجا
مهد فرهنگ و هنر هم جایگاه عاشقانست
مرکز عشقست اینجا شهر عرفانست اینجا
زینت ایران زمین استان پاک اصفهانست
زینت دامان پرمهر سپاهانست اینجا
می شود فرهنگ و عرفان و هنر با هم نمایان
چون هنرمند و هنرپرور فراوانست اینجا
خیر مقدم بر شما ای میهمانان و عزیزان
بر تن ما میهمان چون جان جانانست اینجا
از زبان اهل وزوان بر شما گوییم خوش آمد
حسن دیدار شما بر درد درمانست اینجا
بس شکرریزی تو گلزاری و بس شور آفرینی
هم نیستان است اینجا هم گلستان است اینجا
علی گلزاری 6/6/1380=============================================
تو پورکه ای ؟ تو دت که ای ؟
آدمای آبادیمون همشون خیلی با حال
هممشون اهل دل و اهل صفا و قیل وقال
آدمای ساده و کم چونه و کم ادعا
تادلت گیش ور چمد د بید اکرنده دعا
رو راه د بیشی همه وااپرسنده کوا اشی
توجی مجبوری راستش بوجی دهمه اونا
رو آبادی د اجی هم نشی دی ینده ولی
وقتی دورنده باهم ، دلسوجی شون خبه بابا
خاب ابی ، این جی یه خصلت از آدما خومونه
فکرنکرون رودلشون د چی داربنده اونا
روخیابون د بیشی ، هرکی اوجه تو پورکیی ؟
اگه دت جی بی ، اوجنده آی دته ، تو دت کیی ؟
اسم هیکی با فامیلش نش نسنده آدما
جد وآبادت وارسی اکرنده همه را
ولی هرچی بشنوی از آبادیم ، بازم کمه
او وخاک باباییم د هرچی بواجم کمه
محمد خداپناه
==============================================موقعیت و جغرافیای وزوان به قلم عباس رسولی
این وزوانی خو اِسمِش بابهوَجگو ن مابین مورچه خواره ودلیجون
یَ آبادی خُ اسمش جوشقونَ* هُم سایَ یِ کُومُويعنی گوشگُونَ
اینا هر دو هُمسایَ یِ حَمِندَ آخَرایِ کُو گَرگِش[1] دَ والِندَ
هُمسایَ آلبالا وجگون مِیمَ یَ وَندی یِ هُمسایَ یِ آلچالَ یَ
هُمسایَ یِ غَربِ وجگون اَذونَ شرقِش جَعدَ[2] تِهرون وُ اصفاهونَ
وییو[3] آلبالایِ غَربِ هامایَ رُوبِروش قاسُمبادُ مُلغُوا یَ
وجگون منطقَ یِ نیمَ کویرَ سرماش مثل سرمایِ زَمبِحُورَ[4]
آدَم وَختی رُو کیَه دَ بَر اَیِ دُومِش اَسُوجِ وُ لَحشَش بی اَیِ[5]
تُوِسدون جی اُفتُوِش خُو اَتُونِ مثلِ سرماش وُری آدم اَدُونِ[6]
زونی این سرما ویشدَر مال چیچی یَ؟ مالِ گردَنَ یِ قُرُقچی یَ
اُفدُوِش جی بالا زیمینِ تَختَ هَم کَم اُوُ هم کم دارُ دِرَختَ
قِنات وجگون خُو رُو دُنیا دَ تَکَ از حَیِّزِ اِنتفاع دَ بِکَتَ
هَتَ یَ عِدَیی رُو فکر دَ هِندَ خُو اُوِش یَ جوری تأمین کِرِندَ
هَتَ خُو آدَماش رو فکر دَ هِندَ بَلکُم زوتر یکاری بِکِرِندَ
اُوِش خُو بی چَشد دِرَخد بِکّارِندَ رُو حَوایِ هُشگَد بَرِش تارِندَ
ایشالّا خُو مُوفق اَگِردِندَ رَعیَتیش دِ رِونَق اَخوسِندَ
عباس رسولی
